نمایشگاه هنر ایران: سبک نقاشی سوپررئآلیسم سبکی که تخیل را به کار می اندازد
واقع‌گرایی عکس‌وار یا سوپررآلیسم (به انگلیسی: Superrealism) یکی از جنبش‌های هنری نیمهٔ دوم قرن بیستم است. این جنبش از اواخر دهه 1960 در نقاشی و مجسمه‌سازی به ویژه در ایالات متحده آمریکا و بریتانیا رایج شد. هنرمندان این جنبش نیز، همچون هنرمندان پاپ، و برخلاف زبان بصری نا آشنای اکسپرسیونیسم انتزاعیدر جستجوی فرمی از ارتباط هنری با عموم جامعه و مردم بودند. آن‌ها زبان بصری هنر پاپ را با وفاداری وسواس گونه به واقیت بصری توسعه دادند.
عموماً هنرمندان این سبک از روی عکس کار می‌کردند، بدین نحو که ابتدا عکسی را مورد بررسی قرار می‌دهند و سپس تلاش می‌کنند تصویر را هر چه واقعگرایانه‌تر در یک رسانه دیگر – عموماً نقاشی – باز تولید کنند.
اگر چه این اصطلاح برای اشاره به آثار مختلفی بکار برده می‌شود، اما به‌طور ویژه به گروهی از نقاشی‌ها و نقاشان جنبش هنری دهه 60 و اوایل هه 70 میلادی آمریکا اشاره دارد. در این سبک موضوعات به‌طور کاملاً وفادارانه به واقعیت و با جزییات دقیق نمایش داده می‌شوند. عموماً هنرمندان این سبک از روی عکس کار می‌کردند.
برخی هنرمندان
نمایشگاه هنر ایران: از جمله هنرمندان فوتورئالیست می‌توان به چاک کلوز، دی آندرا و دیون هانسون و ادری فلک و لوسین فروید اشاره کرد.
ویژگی‌ها
در این آثار وضوح و دقت در جزییات، به صورت یکسان در سراسر اثر لحاظ شده‌است، به جز قسمت‌هایی که خارج از کانون وضوح است و به‌طور وفادارانه مطابق عکس ثبت نشده‌است. مجسمه‌سازان فوتورئالیست غالباً از لباس یا لوازم واقعی استفاده می‌کنند و دقت وافری در نمایش جزییات ریزی همچون موی بدن دارند.
