تابلو رنگ روغن ، زال و آغوش البرز

بر بلندای کوه البرز، جایی که افسانه زاده می‌شود و زمان رنگ می‌بازد، زال ایستاده است؛ فرزند سپیدموی تاریخ، که در آغوش طبیعت پرورش یافت و به روشنایی جان پیوست.
این تصویر، نه لحظه‌ای از نبرد، بلکه سکوتی از جنس تأمل است. کوه، مأمنِ بی‌کلامی‌ است که در دلش سیمرغ، حکمت را به گوش زال زمزمه کرد.
در این قاب، البرز نه یک پس‌زمینه، که یک شخصیت است؛ پدری خاموش، پرورنده‌ی قهرمانی که بعدها پدر رستم شد.
“زال، آغوش البرز” روایتی است از درخشش در تبعید، شکوه در انزوا، و شکفتن اسطوره‌ای که از دل کوه برآمد .