خرید و فروش آثار عکاسی خیابانی
عکاسی خیابانی یا "Street Photography" یک نوع عکاسی است که معمولاً در محیط‌های عمومی و خیابان‌ها انجام می‌شود. در این نوع عکاسی، عکاس تلاش می‌کند لحظات زندگی روزمره و فعالیت‌های اجتماعی را در فضاهای عمومی به تصویر بکشد. این نوع عکاسی به دنبال ضبط جزئیات و حس‌های مردم در محیط شهری و روستایی است.
عکاسی خیابانی بیشتر بر روی لحظات زندگی طبیعی و واقعی تمرکز دارد و معمولاً از مدل‌های حرفه‌ای یا صحنه‌های خاص کارگرفته نمی‌شود. عکاس در این حالت سعی می‌کند تا با حفظ طبیعت غیرمستند و حضور نهفته در محیط، احساسات و جزئیات شگفت‌آوری را به تصویر بکشد.
عکاسان خیابانی معمولاً با دوربین‌های کوچکتر یا حتی گوشی‌های هوشمند عکس می‌گیرند تا حالت نهفته و طبیعتی تری در ارتباط با محیط خود ایجاد کنند. این نوع عکاسی از زمانهای قدیم مورد توجه بوده و توسط بسیاری از عکاسان حرفه‌ای و علاقمندان به عکاسی تجربه می‌شود.
نمایشگاه هنر ایران: عکاسی خیابانی در معنای عام به ثبت لحظه‌های زندگی در مکان‌های عمومی گفته می‌شود و برخلاف اسمش، لزوما نباید در خیابان انجام شود. به‌طور کلی هنوز تعریف دقیقی برای عکاسی خیابانی و روش انجام آن وجود ندارد. عکاسی خیابانی راهی برای نمایش محیط اطراف و چگونگی برقراری ارتباط با این محیط به‌عنوان یک عکاس است. عکاس خیابانی آنچه می‌بیند، فیلتر می‌کند، لحظات الهام‌بخش را ثبت می‌کند و این لحظات را با دیگران به اشتراک می‌گذارد.
این نوع عکاسی که نگاهی مستند‌ساز به سوژه های روزمره دارد، بدنه اصلی عکاسی را شکل می‌دهد. گاه عکاسی خیابانی با عکاسی خبری اشتباه گرفته می‌شود که باید دانست، توجه عکاسی خیابانی باید به شهر و مردم باشد نه آنکه الزاما خبری را پوشش دهد. عکاسی خیابانی نوعی نگاه ساده به روزمره ترین مسائل شهری است و اتفاقاتی را دنبال می‌کند که ممکن است هرشخصی با آنها سر و کار داشته باشد.
عکاسی خیابانی لزوما نیازی به سوژه‌های انسانی ندارد یا حتما نباید در شهر یا بازاری شلوغ ثبت شود. عکس خیابانی را می‌توان در هر جایی ثبت کرد. از آنجا که خیابان عمومی‌ترین و قابل دسترس‌ترین موقعیت است، عکاسی خیابانی را می‌توان عمومی‌ترین و در دسترس‌ترین شکل عکاسی در نظر گرفت. هر شخصی می‌تواند عکاسی خیابانی باشد. برای عکاسی خیابانی لزوما نیازی به مدل‌های زیبا، نورپردازی حرفه‌ای، استودیویی بزرگ یا حتی دوربینی گران‌قیمت ندارید.
نمایشگاه هنر ایران: عکاسی خیابانی یک تاریخچهٔ طولانی و پر از تکامل دارد. این نوع عکاسی از زمان اختراع دوربین‌های عکاسی به عنوان یک شاهکار هنری نهفته شده است. در زیر، تاریخچهٔ عکاسی خیابانی به طور خلاصه معرفی شده است:
نخستین دوربین‌ها:
دورهٔ اختراع دوربین‌های عکاسی در قرن ۱۹ میلادی باعث شد تا افراد بتوانند لحظات و چهره‌های مختلف را به تصویر بکشند. این ابزارهای جدید، عکاسان را قادر به انجام عکاسی در محیط‌های خیابانی کرد.
پایه‌گذاری هنر عکاسی خیابانی:
در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، عکاسانی مانند هنری کارت بریجر، رابرت فرانک، و هنری کارتیه برروی عکاسی خیابانی تأکید کردند. آنها با استفاده از دوربین‌های کم حجم و قابل حمل، لحظات واقعی را در خیابان‌ها به تصویر می‌کشیدند.
حضور تکنولوژی:
با پیشرفت تکنولوژی و افزایش کاربرد دوربین‌های کم حجم و قابل حمل، عکاسان معمولی نیز توانستند در فعالیت‌های عکاسی خیابانی مشارکت داشته باشند.
حرکت مدرنیسم:
در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، حرکت مدرنیسم در عکاسی خیابانی به وجود آمد. عکاسان مدرنیست به دنبال اصالت و شکستن الگوهای سنتی در عکاسی بودند.
پیشرفت در عکاسی رنگی:
با پیشرفت تکنولوژی عکاسی رنگی، عکاسان خیابانی نیز توانستند حس و رنگ‌های محیط را با زیبایی ثبت کنند.
عصر دیجیتال:
ورود دوربین‌های دیجیتال و تکنولوژی مدرن، به عکاسان این امکان را داده است که لحظات خیابانی را به سرعت ثبت و به اشتراک بگذارند.
عکاسی خیابانی اکنون به عنوان یک هنر مستقل و شناخته شده به حساب می‌آید و تعداد زیادی از عکاسان در سراسر جهان در این زمینه فعالیت می‌کنند.
