نمایشگاه هنر ایران: بررسی تجهیزات حرفه عکاسی
عکاسی نیز همچون دیگر هنرها و علوم، نیاز به ابزار و تجهیزات خاص خود دارد. برخی از ابزارها در ایجاد عکس نقش اساسی دارند و نبود آن‌ها فرایندعکسبرداری را ناممکن می‌سازد و بعضی دیگر به عکاس کمک می‌کنند تا علاوه بر سرعت عمل و صرفه‌جویی در زمان، تصویر بهتری را نیز ثبت کند.
سه پایه (Triopod):
دوربینهای سبک و دستی عکاسی را می‌توان با ابزار و و سایل مختلف، ثابت وبدون حرکت نگه داشت.
سه پایه‌ها روی زمین قرار می‌گیرد.
سه پایه‌ها از پایه‌های قابل تنظیم، دستهٔ تنظیم کننده، کله گی و تراز تشکیل شده اند.
کله‌گی درحقیقت دوربین را روی سه‌پایه محکم می‌کند و به دوربین امکان می‌دهد با دقت حول محور افقی یا عمودی حرکت کند و با قدرت و تحت هر زاویه‌ای قفل شود.( ثابت بماند).
یک یا دو دستهٔ مخصوص به کله‌گی متصل می‌شود که حرکات دوربین از طریق آن‌ها اعمال میگردد وبه طور معمول با دکمه‌های فرمان لنز ( روی دسته چپ) و واضح‌سازی تصویر( روی دسته راست) هماهنگ می‌شود.
سه‌پایه حتی در سطوح ناهموار، تکیه‌گاه محکمی برای دوربین است. هرچند که سه‌پایه را نمی‌توان در محیط حرکت داد و هنگام تصویربرداری امکان تغییر ارتفاع یا تنظیم آن وجود ندارد.
با قرار دادن یک مثلث چرخدار در زیر سه‌پایه، سه‌پایه متحرک (Tripod dolly) خواهیم داشت.این سه‌پایه متحرک که برای مقاصد عمومی مقرون به صرفه است، به راحتی جا به جا می‌شود، اما برای انجام حرکات نرم دوربین در حین تصویربرداری مشکل‌ساز است.
پایه تک شاخه (Monopod):
نمایشگاه هنر ایران: مونوپاد تک پایه‌هایی است که به راحتی به دوربین و موبایل نصب می‌شود.
امروزه کاربرد بیشتری پیدا کرده است و به خصوص برای گرفتن عکسهای سلفی از آن استفاده می‌شود.
بادی بریس (Body Brace):
استدی کم (Steadi Cam):
اگر شما تصویر بردار پرتابل باشید حتما بار‌ها به فکر اختراع وسیله‌ای برای راحت شدن از لرزش‌های این دست نا فرمان افتاده اید خب قبل از شما افراد زیادی دست به کار شدند و وسایلی برای این مشکل ساخته اند و نهایتا سال 1970 Garrett Brown اولین نمونه پایدار کننده دوربین رو ساخت و اسمش رو Brown’s Stabilizer گذاشت که بعدا به steady cam تغییر نام یافت سال 1976 اولین استدی کم امروزی که از سه قسمت اصلی تشکیل شده توسط همین شخص ساخته شد. که استدی کم‌های پیشرفته شکل تکامل یافته آن هستند .البته الی رغم پیشرفت چشمگیر این دستگاه هنوز اندازه بزرک ونسبتا سنگین آن که باعث کم شدن مانور تصویر بردار می‌شه و البته قیمت بالا از ضعف‌های برزگ این وسیله مدرن هستند. شاید روزی شکل و شمایل عجیب این وسیله باعث خنده ما بشه ولی باید به یاد داشته باشیم ستدی کم زمانی آروزی هر تصویر برداری بود و حرکتی انقلابی در صنعت وهنر تصویر برداری بوجود آورده است.
جرثقیل (Crane):
پایه ستونی (Pedestal):
فرمانی (Figrig):
پایه دوربین عکاسی شبیه به فرمان اتوموبیل برای کنترل راحتتر عکاسی
– پایه گرد برای دوربینهای DSLR و DV برای استفاده راحتتر در حرکت
– کفشک قابل ریگلاژ و امکان نصب ریموت دوربین جهت کنترل دوربین
– امکان نصب انواع لوازم جانبی همراه دوربین
هلی شات (Helishot):
نمایشگاه هنر ایران: به مجموعه نماهای هوایی با اسم بین‌المللی هلیشات به نمایه‌های تصویری که از ارتفاع گرفته می‌شود اطلاق میگردد. یعنی بسته به نیاز کاربر یا کارفرما از سطح تا ارتفاع مورد نیاز یا فقط در ارتفاع، عکس یا فیلم مورد نظر گرفته شود. که نوع کار می‌تواند عکسبرداری هوایی یا شات‌های هوایی شامل فیلمبرداری و تصویربرداری هوایی باشد.
مهمترین بخش در این بین فیلمبرداری هوایی می‌باشد. یعنی تکنیک فیلمبرداری بصورت نگاتیو که در عین حال سخت‌ترین و دقیق‌ترین آن نیز خواهد بود. بدین صورت که سیستم تصویربردار بسته به بالگرد سرنشین دار یا رادیو کنترل با قابلیت حمل دوربینی که می‌تواند تصاویر را روی نگاتیو ذخیره نماید عهده دار عمل فیلمبرداری هوایی آنهم تحت نظارت مدیر فیلمبرداری و در نهایت کارگردان می‌باشد. (از اقسام این نوع دوربینها می‌توان به ARRIFLEX 235 و ARRIFLEX 535 و … اشاره نمود.)
در سرزمین ایران در مبحث هلیشات (نماهای هوایی) گروه فتونیکا به عنوان یکی از حرفه‌ای ترین‌ها در زمینه‌های فیلمبرداری هوایی، تصویربرداری هوایی و عکسبرداری هوایی می‌باشد.
از بخشهای دیگر هلیشات می‌توان به تصویربرداری هوایی اشاره نمود. تکنیکی که در آن عمل گرفتن تصاویر با استفاده از دوربینهای دیجیتال مد نظر است؛ که با توجه به تغییر سیستم دوربینها به دیجیتال در این زمانه به لحاظ کاربردی استفاده بیشتری دارند.
از دیگر اقسام این بخش که به لحاظ کاربردی سابقه بیشتری هم دارد عکسبرداری هوایی شامل عکسهای هوایی معمولی، موزاییکی و پانوراما می‌باشد.
تکنیک انجام هلیشات با استفاده از پرنده بدون سرنشین چه در فیلمبرداری هوایی و چه در عکاسی و تصویربرداری هوایی مبتنی برچند بخش است:
– اول اینکه دوربین و قاب تصویر هیچگونه ارتعاشی را شامل نباشد.
– دوم اینکه در حین پرواز سیستمها و اجرای پلان شامل تکان در تصویر خواسته و یا ناخواسته نباشد.
– سوم اینکه حرکات دوربین شامل pan (چرخش حول محور عمودی)، Tilt(چرخش حول محور عرضی) و Roll (چرخش حول محور طولی) درست، به موقع و منظم همراه با رعایت استانداردهای تصویر باشد.
– چهارم اینکه مهمترین قسمت هلیشات اجرای درست حرکات تصویر همراه با شناخت درست قاب بوده که با رعایت نکات درست تصویر در فیلمبرداری و تصویربرداری هوایی میسر میگردد.
