نمایشگاه هنر ایران: بررسی دو لرزشگیر اپتیکال و دیجیتال در حرفه عکاسی
در این مقاله قصد دارم سیستم‌های لرزشگیر اپتیکال و دیجیتال را برایتان بررسی و مقایسه کنم تا در نهایت به این نتیجه برسیم که کدام یک برای فیلمبرداری مناسب‌تر است.
دوربین همیشه به عنوان یکی از مهمترین بخش‌ها در گوشی‌های هوشمند به حساب می‌آمده و جزو آن دسته از قابلیت‌هایی بوده که تاثیر زیادی بر روی انتخاب نهایی خریدار می‌گذاشته است. اما یکی از مهمترین بخش‌ها در همین دوربین گوشی‌های هوشمند، بهره‌مندی از سیستم لرزشگیر است؛ دیجیتال یا اپتیکال.
احتمالا این را خیلی شنیده‌اید که لرزشگیر اپتیکال در مقایسه با دیجیتال عملکرد بهتری دارد؛ اما این تنها زمانی درست خواهد بود که از گوشی هوشمندتان برای عکاسی استفاده کنید و در صورتی که بیشتر به فیلمبرداری می‌پردازید، این گفته صحت نخواهد داشت.
در حقیقت باید به این نکته توجه داشته باشید که سیستم لرزشگیر دیجیتال عملکرد بسیار بهتری نسبت به لرزشگیر اپتیکال، در بحث فیلمبرداری دارد که دلیل آن را در ادامه‌ای این مقایسه برایتان توضیح خواهم داد.
اگر چه بهره‌مندی از قابلیت لرزشگیر اپتیکال در عکاسی حرف اول را می‌زند، اما نمی‌توان این گفته را برای فیلمبرداری نیز تعمیم داد. البته، افرادی که بیشتر فیلمبرداری می‌کنند، از مزایای لرزشگیر اپتیکال بهره می‌برند؛ اما باید گفت لرزشگیر دیجیتال با جا به جا کردن تصاویر در یک توالی، عملکردی بهتر برای این دسته از کاربران به ارمغان خواهد آورد.
هر دو سیستم لرزشگیر به کاهش اثر‌های لرزش دست هنگام عکاسی و فیلمبرداری کمک می‌کنند؛ اما به دلیل شیوه‌ی عملکرد متفاوت این دو سیستم، لرزشگیر دیجیتال برای ویدیوها انتخاب بهتری است.
در ادامه با من همراه باشید تا به بررسی این موضوع به صورت دقیق‌تر بپردازیم…
عملکرد لرزشگیر اپتیکال چگونه است ؟
نمایشگاه هنر ایران: لرزشگیر اپتیکال در گوشی‌های هوشمند با معلق کردن لنز دوربین بر روی ماژول دوربین با استفاده از فنر و آهنرباهای الکترومفناطیسی کار می‌کند. در واقع گوشی‌هایی که به این قابلیت مجهز شده‌اند می‌توانند با تشخیص فرکانس و جهت هر لرزش، آن را خنثی کنند و برای این کار از آهنرباهای الکترومغناطیسی کمک می‌گیرند تا زاویه‌ی لنز را تنظیم کنند.
لنز در جهت خلاف لرزش‌ها حرکت می‌کند و درنتیجه، تصویری هموار و بدون لرزش در مرکز کادر در اختیار شما قرار می‌گیرد. تمام این مراحل پیش از رسیدن عکس به حسگر تصویر انجام می‌شوند و این، یعنی تصویر نهایی بدون لرزش ثبت می‌شود.
لرزشگیر اپتیکال برای شناسایی لرزش از حسگرهای ژیروسکوپ گوشی استفاده می‌کند. حسگرهای ژیروسکوپ میزان حرکت‌ها را اندازه‌‌گیری و این اطلاعات را به میکروسنتر ارسال می‌کند تا لرزش‌ها از تصویر نهایی حذف شود.
به طور خلاصه اگر بخواهم برایتان بگویم، لرزشگیر اپتیکال حسگر تصویر را به کمک روش‌های مکانیکی و تشخیص زاویه بر اساس لرزش جا به جا کرده و لرزش‌های دوربین را خنثی می‌کند. به هر حال این یک عملیات فیزیکی بوده و زمان قابل توجهی می‌برد.
بنابراین شاید مولفه‌ی مهمی برای ویدیوهایی با نرخ فریم بسیار بالا محسوب شود. عامل دیگر که باعث می‌شود لرزشگیر اپتیکال در فیلمبرداری عملکرد ضعیف‌تری در مقایسه با لرزشگیر دیجیتال داشته باشد؛ این است که حرکت لنز هنگام ثبت فیلم باعث می‌شود در ویدئو نهایی جلوه‌ی ژله‌ای به‌خود بگیرد که چندان خوشایند نیست.
عملکرد لرزشگیر دیجیتال چگونه است ؟
لرزشگیر الکترونیکی یا همان دیجیتال عملکرد کاملا متفاوتی در مقایسه با لرزشگیر اپتیکال دارد. در این سیستم میزان لرزش و حرکت دوربین با استفاده از حسگرها تشخیص داده می‌شود، اما تنطیمات خنثی کردن اثر این لرزش‌ها پس از رسیدن عکس به حسگر تصویری انجام می‌شوند.
این فرآیند با بزرگنمایی و کراپ کردن جزئی تصویر انجام می‌شود. در واقع، بزرگ نمایی تا وقتی تصویر بزرگ‌تر از حسگر تصویر شود، ادامه می‌یابد و عکس برای شناسایی جا به جایی‌ها بررسی می‌شود. این فرآیند سپس با حرکت دادن عکس در جهت مخالف ادامه پیدا می‌کند. البته، این روش باعث می‌شود کیفیت ویدیوی نهایی تولید شده و وضوحش در نتیجه‌ی بزرگ نمایی یا کراپ شدن تصویر کاهش یابد.
روش دیگر استفاده از حسگر تصویر بزرگ‌تر است که در این شرایط، تصویر نهایی فقط از ۹۰ درصد ناحیه‌ی دید دوربین بهره می‌برد و ۱۰ درصد دیگر از فضای تصویر به منظور متمرکز کردن عکس بدون ایجاد برش در آن استفاده می‌شود.
در نهایت، کدام یک بهتر است ؟
از آنجا که در سیستم لرزشگیر دیجیتال تصویر لنز هیچ حرکتی ندارد، سرعت این فرآیند در ثبت هر فریم در ویدیوی شما به دلیل استفاده نکردن از اجزای مکانیکی ماژول دوربین کاهش نمی‌یابد. لرزشگیر الکترونیکی فقط و فقط به خود تصویر نیاز داشته و تمام عملیات را پس از ثبت تصویر انجام می‌دهد.
به همین دلیل، ویدئوهایی که با استفاده از این روش ثبت می‌شوند، ثبات بالاتر و لرزش بسیار کمتری دارند. علاوه بر این، سیستم‌های لرزشگیر دیجیتال این قابلیت را دارند که حرکت فریم بعدی را پیش‌بینی کنند و همین ویژگی باعث می‌شود تا ویدیوی نهایی تفاوت بسیار زیادی از لحاظ کیفیت داشته باشد.
وقتی حرکت می‌کنید، دوربین جهت حرکت شما را شناسایی کرده و اگر تشخیص دهد که در یک جهت مشخص حرکت می‌کنید، درست مثل زمانی که دوربین را در یک جهت در اطراف یک سوژه می‌چرخانید، می‌تواند نوع حرکت فریم‌های بعدی را پیش بینی کرده و تصویر نهایی را تنظیم کند.
استفاده از این فناوری در حذف لرزش‌ها باعث می‌شود حرکت دوربین بسیار نرم‌تر شده و در نتیجه ویدیوی نهایی لرزش‌های بسیار کمتری داشته باشد. علاوه بر آن کیفیت نهایی ویدیوی ثبت شده نیز بسیار بالاتر خواهد بود.
نمایشگاه هنر ایران: بنابر اعلام گوگل، وقتی تیم پیکسل قصد داشت یکی از روش‌های لرزشگیر اپتیکال یا لرزشگیر دیجیتال را برای اولین گوشی هوشمند سری پیکسل انتخاب کند، آن‌ها استفاده از لرزشگیر دیجیتال را ترجیح دادند؛ زیرا ویدیوهای ثبت شده با استفاده از این روش کیفیت خیره کننده‌ای دارند. ایساک رینولدز، مدیر محصول بخش دوربین در محصولات گوگل، می‌گوید :
لرزشگیر‌های دیجیتال و اپتیکال اهداف بسیار متفاوتی را دنبال می‌کنند؛ بنابراین، نمی‌توانید آن‌ها را با هم مقایسه کنید تا بهتر یا بدتر بودن یکی مشخص شود. لرزشگیر اپتیکال تصویربرداری در نور کم را با روش‌های مکانیکی بهبود می‌بخشد و لرزش دست را در هر فریم خنثی می‌کند و لرزشگیر الکترونیکی کیفیت ویدئوهای لرزش دار را با نگه داشتن مداوم فریم‌‌بندی بین فریم‌های آن ویدیو بهبود می‌دهد.
لرزشگیر اپتیکال اساسا برای عکاسی است و لرزشگیر دیجیتال فقط برای فیلمبرداری کاربرد دارد.
اگر چه گوگل لرزشگیر اپتیکال را به گوشی هوشمند پیکسل ۲ اضافه کرد، اما تصمیم بر آن شد که در کنار آن از یک سیستم ویژه لرزشگیر دیجیتال هم استفاده شود تا شاهد عملکرد فوق‌العاده‌ای باشیم. این شرکت با استفاده از لرزشگیر الکترونیکی در اولین نسل گوشی پیکسل و استفاده از الگوریتم‌های مخصوص خود، توانست دوربینی ارائه دهد که عملیات تثبیت تصویر را با کیفیت بسیار شگفت انگیزی انجام می‌دهد.
مزیت دیگر لرزشگیر دیجیتال این است که می‌توان عملکرد آن را با به روزرسانی‌های نرم‌افزاری به مرور بهبود بخشید. بدین ترتیب، الگوریتم‌ها تشخیص می‌دهند که برای هر حرکت خاص، سیستم چه اصلاحاتی انجام دهد.
از آنجا که شرکت‌های تولید کننده‌ی گوشی‌های هوشمند داده‌های بیشتری جمع آوری می‌کنند، امکان بهبود قابلیت‌ها در این زمینه برای آن‌ها فراهم است.
