نمایشگاه هنر ایران: عکاسی کوبیسم چیست؟
حجم گرایی یا به فرانسوی Cubisme از نقاط عطف هنر غرب به شمار می‌رود. سبک عکاسی کوبیسم یکی ازسبک‌های هنری است که در فاصله سال‌های ۱۹۰۷ تا ۱۹۰۸ به عنوان سبکی جدید در نقاشی و مجسمه سازی ظهور کرد. کوبیسم از واژه ” cube ” به معنای ” مکعب ” گرفته شده است.
این اسم را نخستین بار لویی وکسل به کار برد. دیوید هاکنی نقاش معروف درباره انتخاب این اسم توسط وکسل منتقد هنری می گوید: او داشت اتفاقی را که افتاده بود درک می‌کرد و فکر می‌کرد کوبیسم یعنی مکعب‌ها و سطح‌ها و این برچسبی بود که دیگر به آن زده شده بود. کوبیسم، ماجرای مکعب‌ها نیست. این یک دید ساده و معمولی است که کوبیسم از راه نوعی هندسه به تجرید می‌رسد.
عکاسی کوبیسم چیست؟
حجم گرایی یا به فرانسوی Cubisme از نقاط عطف هنر غرب به شمار می‌رود. کوبیسم یکی ازسبک‌های هنری است که به عنوان سبکی جدید در نقاشی و مجسمه سازی ظهور کرد. کوبیسم از واژه (cube) به معنای مکعب گرفته شده است.
سبک عکاسی کوبیستی ضمن حفظ وحدت عناصر بصری منتخب تصویر نباید روی یک نقطه از عکس تمرکز کند. این سبک در واقع توسط دیدگاه های مختلف کیهان تحت تاثیر قرار می گیرد و در نگاه اول یک عکس گیج کننده به نظر می رسد.
نمایشگاه هنر ایران: کوبیسم در عکاسی از تاثیرگذارترین سبک ها به شمار می رود. انتزاع در این سبک بسیار زیاد است. رونق این سبک با به وجود آمدن نرم افزارهای ویرایش عکس بیشتر شد. عکاسان کوبیستی در زمره خلاق ترین عکاسان هستند و برای افزایش خلاقیت، عکاسی cubism به شدت پیشنهاد می شود.
تأثیرات سبک هنری کوبیسم
این سبک جنبشی خلاق و زییا را به وجود آورد که به پیدایش حرکت‌ها و سبک‌های فراوانی در قرن بیستم منتهی شد، که از آن جمله فوتوریسم، اورفیسم، پوریسم(ناب گرایی) و ورتیسم را می‌توان نام برد. کوبیسم را تحت تأثیر نقاشی‌های سزان می‌دانند، البته براک و پیکاسو کوبیسم را کاری نو در نقاشی می‌دانستند، همان طور که پیکاسو در سال ۱۹۳۹ گفته بود که «آنها به دنبال زبانی نو بودند»
نمایشگاه هنر ایران: کوبیسم به دو مرحله تقسیم می‌شود:
کوبیسم تحلیلی
اصول زیبایی شناسی در این دوره کامل تر شد. پیکاسو و براک به نوع مسطح تری از انتزاع صوری روی آوردند که در آن ساختمان کلی اهمیت داشت و اشیای بازنمایی شده تقریباً غیر قابل تشخیص بودند. آثار این دوره غالباً تکرنگ و در مایه‌های آبی، قهوه‌ای و خاکستری بودند. به تدریج اعداد و حروف بر تصویر افزوده شدند و سر انجام اسلوب تکه چسبانی یا کلاژ به میان آمد که تاکید بیشتر بر مادیت اشیا و رد شگردهای و هم آفرین در روشهای نقاشانهٔ پیشین بود.
این مرحله شامل نقاشی‌های سال‌های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۱ پیکاسو و براک است که موضوعات آن معمولاً اشیا درون کارگاه نقاشی بودند. گیتار و آکاردئون براک اولین نقاشی از این سبک به شمار می‌آید.
کوبیسم ترکیبی
در این دوره آثاری منتج از فرایند معکوس انتزاع به واقعیت پدید شدند. دستاوردهای این دوره بیشتر نتیجهٔ کوششهای گریس بود. اگر پیکاسو و براک در مرحلهٔ تحلیلی به تلفیق همزمان در یافتهای بصری از یک شیء می‌پرداختند و قالب کلی نقاشی خود را به مدد عناصر هندسی می‌ساختند، اکنون گریس می‌کوشید با نشانه‌های دلالت کنندهٔ شیء به باز آفرینی تصویر آن بپردازد. بدین سان تصویر دارای ساختمانی مستقل اما همتای طبیعت می‌شود و طرح نشانه واری از چیزها به دست می‌دهد. گریس در تجربه‌های خود رنگ را به کوبیسم باز آورد.
