نمایشگاه هنر ایران: گفتگویی کوتاه با “گری لوئیس” نماینده سازمان ملل در ایران
بیش از دوسال و نیم است که گری لوئیس نماینده سازمان ملل در ایران است، او پیش از این در منطقه مرزی هامون مستقر بود و به همین دلیل نیز با آثار هنری و ادبی ایران آشنایی خوبی دارد. حال با ورود به ایران و بازدید از آثار تاریخی و فرهنگی ایران بیش از پیش شیفته این فرهنگ چند هزار ساله شده است. لوئیس اهل کشور جزیره‌ای باربادوس است که به گفته خودش ۴۰۰ سال بیشتر قدمت ندارد و حالا او با ورود به ایران با کشوری چندهزار ساله آشنا شده است که فرهنگش غنی است و هنرش ناب است. او معتقد است که هنر ایران خود را به شکلی شاعرانه در همه جا نشان می‌دهد و باید این هنر را زنده نگه داشت. با او که به بهانه رونمایی از مجسمه «هیچ بزرگ» تناولی به گالری آرت سنتر آمده بود، گفتگوی کوتاهی درباره هنر ایران داشتیم که در زیر می‌خوانید:
درجمعه‌ای که گذشت نمایشگاه‌های هنری بسیاری در سطح شهر تهران افتتاح شد که بیشتر آنها آثاری از هنرمندان پیشکسوت و معاصر ایران را به نمایش می‌گذارند. دراین باره چه نظری دارید؟
چیزی که من امروز مشاهده کردم و برایم جالب بود، دنباله‌ای از هنر و فرهنگ قدیم ایران است که می‌شود درگالری‌های شهر دید. در واقع همان فرهنگ و هنر ایران به شکلی تاریخی است که در ادامه فرهنگ غنی تاریخ ایران از دوره ایلامی‌ها، هخامنشیان، پارتی‌ها و… شروع شده و تبلور یافته و در ادامه آن هنر مدرن و معاصر ایران را شکل داده است. معتقدم که همه اینها به هم وصل هستند و برای من بسیار جالب است که هنر ایران خود را به شکلی شاعرانه در تمام اعصار نشان می‌دهد.
نمایشگاه هنر ایران:
با توجه به صحبت‌هایی که دارید مشخص است که هنر ایرانی را خیلی خوب می‌شناسید. حال با توجه به این شناخت هنر امروز ایران را چطور ارزیابی می‌کنید؟
چیزی که در هنرایران مشخص است، این است که هنر را باید زنده نگه داشت. احساسم این است که درایران افراد خود را با هنرشان به جامعه نشان می‌دهند. در واقع افراد از طریق هنر خود و آثارشان را به جامعه معرفی می‌کنند. شهرداری تهران مدتی پیش از بیلبوردهای سطح شهر استفاده کرد و آثار هنری را برروی بیلبوردها به نمایش گذاشت، این حرکت بسیار خوبی بود که اصلا ربطی به هنر ایرانی یا خارجی نداشت، چرا که نکته اصلی این بود که هنر در سطح شهر دیده شد و جانی دوباره به تهران بخشید. چیزی که من امشب در سطح شهر تهران دیدم نیز نشان می‌دهد که هنر در جامعه و در زندگی مردم بیشتر دیده می‌شود و این اتفاق خوب و خجسته‌ای است.
نمایشگاه هنر ایران:
شما که علاقمند به هنر هستید، چقدر گالری گردی می‌کنید و چقدر با فضاهای هنری ایران آشنایی دارید؟
سوال شما را در دو بخش جواب می‌دهم. به علت گرفتاری شغلی که دارم خیلی کم برای من موقعیت فراهم می‌شود تا بتوانم در فضاهای غیر کاری حضور داشته باشم و وقتم به طور کلی در دیدن آثار هنری تهران، بسیار محدود است؛ اما در بخش دوم سوال شما باید بگویم که به نظرم کل ایران شبیه یک گالری هنری است. با مثال این را به شما می‌گویم که چرا ایران را اینگونه می‌بینم. من از کشوری می‌آیم که تنها ۴۰۰ سال قدمت دارد و کشور شما هزاران سال از قدمت آن می‌گذرد. طی سفرهایی که به الموت قزوین، بیشاپور، شیراز و تخت جمشید، شوش، شوشتر و کانال‌های آبی که در آن وجود دارد، آرامگاه دانیال نبی و… داشتم، این هنر را به خوبی درک کردم. من ۲۰سال پیش در منطقه مرزی هامون و سیستان و بلوچستان ایران کار می‌کردم که می‌دانیم قهرمان شاهنامه از آنجا آمده است. به خراسان رضوی و شمالی نیز بسیار رفته‌ام که می‌دانیم از نظر تاریخی جزو مناطقی است که بسیار مورد تاخت و تاز قرار گرفته است، از چنگیز خان مغول گرفته تا باقی به این منطقه یورش‌های بسیار برده‌اند. اما جایی را که بسیار دوست دارم نزدیک شیراز است. به طور کلی سه نقطه ایران برایم بسیار با ارزش ودوست داشتنی است. آرامگاه کوروش، کاخ داریوش در تخت جمشید و مکان مورد علاقه من که آثار هنری بسیار زیبایی را بر دیوارهای خود جای داده، نقش رستم است که چهار تن از پادشاهان هخامنشی در آنجا دفن هستند. آثار باستانی ایران برای من بسیار دلچسب و دوست داشتنی و موردتقدیر است. آنچه که امروز دیدم بسیار زیباست، اما به نظرم هنر ایران این بناهاست که بسیار ارزشمند است و باید از آن به خوبی نگهداری شود. این روزها در منطقه خاورمیانه متاسفانه فعالیت‌های بسیاری برای از بین بردن هنر و آثار تاریخی صورت می‌گیرد. گروه‌هایی در نینوای عراق، پالمیرای سوریه و… برای از بین بردن ناآگاهانه وجاهلانه این آثار هنری تلاش می‌کنند. به همین دلیل اهمیت و حفظ آثار هنری بیش از پیش حس می‌شود. خوشحالم که به آثار تاریخی ایران توجه می‌شود و امیدوارم در حفظ این آثار تلاش مجدانه بیشتری شود و در گالری‌ها نیز به هنر معاصر ایران توجه بیشتری کنیم.
