یک فریاد طولانی

عنوان فیلمنامه: یک فریاد طولانی
ایستگاه مترو – روز – داخلی
درایستگاه مترو، دو پله برقی بزرگ درکنار هم دیده می شود که یکی به سمت بالا و دیگری به سمت پایین حرکت می کند.
سه مرد از پایین ترین نقطه پله برقی به سمت بالا در حرکت هستند. هریک از آن سه نفر با حرص و ولع، سعی می کند ازآن دو نفر دیگر سبقت گرفته و جلوتر از آن ها قرارگیرد. مرد2 از کنار مرد 1 می گذرد و جلوی او می ایستد. لحظاتی بعد، مرد3 از مرد 1و2 می گذرد و پس از پیشی گرفتن از آن دو، با لذت و به شکل عجیبی می خندد…

دوربین پس از رسیدن به بالاترین نقطه، بی آن که قطع کند یا از حرکت بایستد، در یک حرکت نیم دایره، به سمت پله برقی دوم حرکت می کند و آن سه مرد را به تصویر می کشد که قصد پایین رفتن از پله برقی را دارند. آن سه، این بار به جای سبقت گرفتن از یکدیگر، با ترس و نگرانی هر لحظه از یکدیگر فاصله می گیرند و به سمت عقب حرکت می کنند؛ هریک از آن ها سعی می کند در پشت سر نفر بعدی قرار بگیرد تا دیرتر به پایین پله برقی برسد؛ انگار واقعه ای ناگوار در انتظار آن ها است و پله برقی هرچه به نقطه پایان نزدیک می شود آن ها را بیشتر و بیشتر در عمق دره و ظلمات وتاریکی وحشتناک فرو می برد.
آن سه با چهره ای وحشت زده هر لحظه عقب و عقب تر می روند تا در پشت سر یکدیگر پنهان شوند، اما کاری از دست آن ها بر نمی آید و تلاش شان بیهوده است و پله برقی بالاخره باید مسافران خود را به پایین ترین نقطه برساند.
لحظاتی بعد، هر سه مرد، خسته و ازپا افتاده ازکنار دوربین می گذرند و در سیاهی و فید اوت تصویر، صدای فریاد طولانی و عاجرانه و سپس سقوط دردناک آن ها شنیده می شود.
چند صدا: خدا!…

پایان/*