خرید و فروش آثار عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم
عکاسی خبری یک شاخه از عکاسی است که به ثبت تصاویر جاری و رویدادهای خبری می‌پردازد. هدف اصلی این نوع عکاسی، ارائه تصاویری است که به عنوان شاهد گواه و تصاویر خبری به منظور اطلاع‌رسانی استفاده می‌شوند. عکاسان خبری در مواقع و رویدادهای مختلف حاضر می‌شوند تا لحظات برجسته، احداث مهم، و رویدادهای جاری را به تصویر بکشند.
نمایشگاه هنر ایران: برخلاف عکاسی هنری که معمولاً تمرکز بر زیبایی و ابتکار دارد، عکاسی خبری به تصویر کشیدن واقعیت‌ها و حقایق با تمرکز بر اطلاع‌رسانی می‌پردازد. برخی از ویژگی‌ها و عناصر کلیدی در عکاسی خبری شامل موارد زیر هستند:
سرعت و زمانبندی:
عکاسان خبری باید به سرعت عکس‌ها را گرفته و در زمان مناسب حاضر شوند تا لحظات خبری را ثبت کنند.
توازن بین زیبایی و اطلاعات:
عکاسان خبری باید توازن مناسبی بین ارائه تصاویر زیبا و همچنین انتقال بهترین توضیحات خبری داشته باشند.
تحلیل و شناسایی موضوعات:
عکاسان خبری باید توانایی تحلیل و شناسایی موضوعات و اتفاقات جاری را داشته باشند.
استفاده از تجهیزات حمل‌ونقلی:
برخی از عکاسان خبری از تجهیزات حمل‌ونقلی برای سرعت بخشیدن به حضور در محل رویدادها استفاده می‌کنند.
مهارت در استفاده از فناوری:
به عنوان یک عنصر اساسی، عکاسان خبری باید با تجهیزات عکاسی حرفه‌ای و استفاده از نرم‌افزارهای ویرایش تصویر آشنا باشند.
پایبندی به اصول اخلاقی:
عکاسان خبری باید پایبند به اصول اخلاقی حرفه خود باشند و تصاویر خود را به دقت انتخاب و ویرایش کنند. عکاسی خبری از زمینه‌های مهم در رسانه‌ها برای ارائه تصاویر و اخبار به مخاطبان است و نقش بسیار مهمی در اطلاع‌رسانی و شناخت واقعیت‌های جاری جامعه دارد.
نمایشگاه هنر ایران: عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم ثبت وقایع به صورت مستند گونه و بدون داستان پردازی و اغراق است. همان‌گونه که از اسم آن برمی‌آید این عکس ها تکیه بر ارائه اطلاعات و اخبار روز دارند. عکس های خبری گاها به صورت تک عکس یا به صورت مجموعه‌ای از چندین عکس ارائه می‌شوند. فتوژورنالیسیت، در واقع یک گزارشگر یا مفسر اخبار است که وقایع را با دوربین خود به صورتی هنری به ثبت و انتشار می‌رساند.
عکاسی خبری، استفاده از عکس در ارتباط با گزارش اخبار در رسانه مانند روزنامه های چاپی، مجلات، اخبار تلویزیونی و گزارش های اینترنتی میباشد. ترکیب عکس ها در گزارش های خبری بسیار فراگیر است، بطوریکه یک داستان بدون عکس برای مخاطبان معاصر ناقص است، مثل این است که فقط نصف داستان به انها گفته شود. مخاطبان نیز بسته به عکاسان خبری دارند که برای انها عکسهایی را فراهم کنند که انها را قادر به احساس نزدیکی با وقایع دور از دسترس کنند و در مورد اون وقایع، آموزش نیز ببینند.
علاوه بر دقت، عکاس خبری باید مراقب باشد تا بخش های مهمی از رویدادها که عکسبرداری میشود را از قلم نیندازد. عکسی از یک آشوبگر که پنجره ی مغازه ای را میشکند در ظاهر تنها یک جرم انفرادیست، در صورتیکه اگر عکاس خبری انرا در قالب یک رویداد اجتماعی بزرگتر نشان دهد، مفهوم کارش فراتر از یک عمل فردیست.
