نمایشگاه هنر ایران: آموزش تغییر نمای دوربین هنگام فیلمبرداری
خوب است بدانیم که وقتی از سوژه‌هایی تصویربرداری می‌کنیم که ساکن و ایستا هستند یا حرکت بسیار کمی دارند ، می‌توانیم با تغییر نماها و یا برش تصاویر دوربینها در هنگام ضبط ،تنوع تصویری ایجاد نمایید.
تغییر نما به وسیله امکانات دوربین:
ساده‌ترین راه برای تغییر یک نما، زوم کردن لنز یا حرکت دادن دوربین به جلو یا عقب و بسته‌تر کردن یا بازکردن محدوده قاب تصویر است. بنابراین، قاب تصویر را تنظیم می‌کنید تا اطلاعاتی را به آن اضافه یا از آن کم کنید. به سوژه نزدیک‌تر می‌شوید تا جزئیات را بهتر ببینید یا موارد اضافی را و مزاحم راحذف کنید. از سوژه دور می‌شوید تا بخش بیشتری از آن و صحنه را نمایش دهید یاموضوعهای دیگری را به صحنه بیافزایید.
نمایشگاه هنر ایران: با اینکه می‌توانید نمای سوژه‌ای ساکن را با زیادتر یا کم‌کردن بلندی دوربین یا با چرخش به دور سوژه، تغییر دهید ،نتیجه اثر این عمل ،کم تحرک و فاقد کارآیی و جذابیت به نظر خواهد رسید. برعکس، هنگامی که از سوژه‌ای متحرک تصویربرداری می‌کنید، حرکت سوژه تاثیر بسیار زیادی را در بیننده خواهد گذاشت ؛ مثلا تغییر ارتفاع دوربین شبیه این خواهد بود که شخصی در مقابل دوربین می‌نشیند یا بلند می‌شود. یا چرخش به دور آن مانند آن است که شخص به دور دوربین می‌چرخد.
تغییرنما به وسیله امکانات تدوین در هنگام ضبط:
برش دادن تصویر یک دوربین به تصویر دوربینی دیگر که نمایی متفاوت با نمای دوربین قبلی دارد ،باعث تغییر اندازه نما خواهد شد و یا نقطه دید بیننده را از مکان قبلی تصویر به نقطه دیگری منتقل خواهد کرد. اگر اندازه و سمت نما را باه هم تغییر دهید ، بیننده را سردرگم خواهید کرد، بویژه هنگامی که نتواند نقطه دید و موضع نمای بعدی را تشخیص دهد. اما اگر مخاطب قبل از تغییر برای یک برش آماده شده باشد( مثلا بوسیله خط داستان یا بیان و گفتار) ،می‌توانید حتی شدیدترین برشها را بآرامی انجام دهید. ( مانند برش از یک نمای بالای سر بازیگری)) به نمای کاملا غیر متعارف در محلی ناآشنا )
دو نمایی که به طور عملی در تدوین تصاویر اشکال تولید می‌کنند، دونمایی هستند که به اصطلاح برعکس برش داده شده‌اند.( مثلا برش دو تصویری که خط فرضی را شکسته باشند) یا دو نمایی که یکی از بازیگران پس از ترک منطقی قاب تصویر، در حالی که نباید دوباره توسط بیننده دیده شود، دوباره در قال نمای دیگری که به تصویر اولی برش خورده، دیده شود. باید چهار چشمی مواظب ترکیب این‌گونه نماها باشید. این برشها واقعا برای بیننده آزار دهنده است.
شرح تصویر
الف) برش یا تدوین معکوس
نماهایی که در بالای خط یا پایین خط فرضی قرار دارند ( دوربین 3با 4 و دوربین 1 با 2) می‌توانند باهم برش داشته باشند(نماهی کنار یکدیگر و به طور افقی). اگر تصاویری را که در دو سوی خط فرضی قرار دارند با هم تدوین کنیم، برش نامناسبی ایجاد می‌شود( دوربین3با1 ودوربین4با 2)
ب) حضور غیر ضروری و نامناسب بازیگر در قاب تصویر دیگر پس از ترک صحنه
در اینجا در قاب تصویر دوربین 1 بازیگر قاب را ترک کرده است درحالی که در قاب دروبین 2 همان بازیگر دوباره دیده می‌شود. این اشتباهات بینند را کاملا سردرگم خواهد نمود.
تغییرات تصویری:
نمایشگاه هنر ایران: وقتی مجموعه‌ای از وسایل کوچک ( مانند گلدانهای تزیینی، مجسمه‌ها و …) را به تصویر می‌کشید، حرکت دوربین به تنهایی نمی‌تواند جذابیت تصویری ایجاد کند. فنون بیشتری لازم است از قبیل:
1- دستی وارد قاب تصویر می‌شود و شیئ کوچک را جایی می‌گذارد، تنظیم می‌کند یا برمی‌دارد. ( با این کار ابعاد و اندازه جسم کوچک در مقایسه با دست انسان سنجیده می‌شود.)
2- تغییر نور می‌تواند ظاهر سوژه راتغییر دهد. ابتدا جسم را ضد نور داریم و به آهستگی نورهای دیگر تابانده شده ، در نتیجه سطح جسم و کناره‌های آن آشکار می‌گردند و سوژه به طور کامل نورپردازی)) می‌شود( حتی یک تابلوی نقاشی یا مجسمه‌ای بزرگ را می‌توان با این روش نورپردازی وتصویربرداری کرد.)
3- برخی مواقع می‌توان سوژه را با روشی شبیه به تصاویر نقاشی متحرک، با برش دادن تصویر ونماهای نزدیک دوربینها ( که از جزئیات تهیه شده‌اند) جان بخشید ( مثلا نشان دادن بخشهای مختلف یک تابلوی نقاشی از جنگهای دریایی و برش دادن تصاویر مختلفی که دوربینها از تصاویر دودو آتش ،افتادن بادبانها ،توپا و شلیک توپها و … گرفته‌اند) البته در این کار صدای زمینه جنگ دریایی نیز تصاویر را همراهی خواهد کرد.
