نمایشگاه هنر ایران: تصاویر RAW 12 بیت و 14 بیت چه فرقی باهم دارند؟
تا به حال به این فکر کردید که تصاویر RAW 12 بیت و 14 بیت چه تفاوت‌هایی با هم دارند ؟ تصاویر RAW 12 بیت می‌توانند تا 68 میلیارد طیف یا سایه مختلف رنگی را ثبت کنند. فایل‌های تصویری 14 بیت اما حداکثر 4 تریلیون طیف یا سایه رنگی را می‌توانند ثبت کنند. این یک تفاوت بسیار عظیم است، بنابراین آیا نباید همیشه هنگام عکاسی از فرمت خام RAW 14 بیت استفاده کنیم ؟ تصویر زیر، منظره‌ای است که من ثبت کرده، البته بعداً فهمیدم که آن را با فرمت RAW 12 بیت ثبت کرده بودم. پس به نظر شما آیا بهتر است آن را حذف کنم، درست است ؟
بسته به نوع چشمتان، شما فقط قادر به تمایز بین 2.5 تا 16.8 میلیون سایه مختلف رنگی هستید. اگر این مورد درست باشد، آیا 12 بیت زیاد نیست ؟ حتی JPEG های 8 بیت هم می‌توانند 16.8 میلیون رنگ ارائه دهند.
اما چرا باید به جای فرمت 14 بیت، 12 بیت عکاسی کنیم ؟ در این فرمت پرونده‌ها کوچکتر هستند، از این رو بافر دوربین شما به سرعت پر نمی‌شود و اجازه می‌دهد تا تعداد بیشتری عکس را در حالت عکاسی پیاپی ثبت کنید. پرونده‌های 12 بیت فضای کمتری را در کارت‌های حافظه شما به خود اختصاص می‌دهند، پس طبیعتا برای زمانی که در تعطیلات باشید و نتوانید هر شب تصاویر خود را به هارد لپ تاپتان انتقال دهید، بسیار عالی است. شما می‌توانید حتی در خرید هارد اکسترنال یا فضای ابری هم صرفه جویی کنید. علاوه بر آن، سرعت بارگیری هم در تصاویر 12 بیت بسیار بیشتر است. سرانجام، برخی از دوربین‌ها ، مانند D7100 و D7200 نیکون در هنگام عکاسی با فرمت 12 بیت نسبت به 14 بیت، سرعت پردازش بسیار بیشتری دارند.
بنابراین اگر چشم انسان نمی‌تواند تفاوت را تشخیص دهد و تصاویر 12 بیت مزیت‌های زیادی دارند، پس چرا همه فقط با فرمت 12 بیت عکاسی نمی‌کنند ؟ دلیلش این است که عروس و داماد می‌خواهند همانند یک الماس واقعی در تصویرشان باشند، نه بعد از اینکه از نزدیک آن را دیدند، مکعبی به نظر برسند !
نمایشگاه هنر ایران: با توجه به این موارد، من همیشه با فرمت 14 بیت عکاسی کرده‌ام، چرا که فضای هارد برایم اهمیتی ندارد و بیشتر مهم است که جزئیات رنگی بیشتری را در تصاویرم داشته باشم. من برای تأیید عقاید خودم به اینترنت رفتم و یک آزمایش را پیدا کردم که در آن شخصی با یک نمودار، عملکرد یک لنز DX را نشان داده بود، در حالی که عکس‌ها با 4 استاپ تفاوت در نور ثبت شده بودند و پس از بزرگنمایی 200 درصدی می‌شد به وضوح تفاوت را دید.
سپس سایت دیگری را بررسی کردم که عکس‌های آزمایشی هیچ تفاوتی با هم نداشتند. این من را کمی گیج کرد، بنابراین تصمیم گرفتم خودم آزمایش تصاویر خام RAW 12 بیت را در مقابل 14 بیت انجام دهم تا ببینم آیا می‌توانم تفاوتی را بیان کنم یا خیر.
من با عکاسی از مناظر شروع کردم، که طیف رنگی گسترده‌ای را می‌توان ثبت کرد و تصاویر کیفیت خیره کننده‌ای دارند. به خاطر داشته باشید که این آزمایشات در یک مزرعه انجام شده است، نه آزمایشگاه عکاسی، و اگرچه من تمام تلاش خود را کردم که همه پارامترها یکسان باشند، اما ممکن است به دلیل تغییرات طبیعت و تکنولوژی ساخت دوربین‌های دیجیتال، تغییرات جزئی در برخی پارامترها ایجاد شده باشد. دوربین من نیز نیکون D810 بود.
خب، برو که بریم !
در اولین تصویر یک گیاه یوکا را مشاهده می‌کنید که با فرمت 14 بیت از آن عکاسی کرده‌ام و نوردهی نیز کاملا صحیح است :
و در اینجا همان یوکا، منتها با فرمت 12 بیت است :
من نمی‌توانم تفاوتی را مشاهده کنم.
اینبار منظره‌ای را امتحان کردم که محدوده داینامیکی دوربین را با ابرهای آفتابی و پیش زمینه سایه دار تست کند. برای این تصویر من روی هایلایت‌ها نوردهی کردم و به همین دلیل سایه‌ها عمیق‌تر شدند و جزئیات در این بخش‌ها تا حدی از دست رفت. در اینجا پرونده اصلی 14 بیت بدون پردازش را مشاهده می‌کنید ( من تصویر 12 بیت را به شما نشان نخواهم داد، چرا که کاملا یکسان به نظر می‌رسند. ) :
و در اینجا تصویر 14 بیت با سایه‌های بازیابی شده را می‌توانید ببینید :
و در اینجا نمونه 12 بیت :
در اینجا، در تصویر 14 بیت بر روی جزئیات در بخش‌های سایه زوم کرده‌ام :
و در اینجا همان اتفاق روی تصویر 12 بیت :
نمایشگاه هنر ایران: آه خدای من، هیچ تفاوتی را نمی‌توانم بگویم ! من این موضوع را به یک عکاس با چشمان حساس‌تر از خودم نشان دادم و او هم نمی‌تواند تفاوتی برایش تعریف کند. شاید تفاوت فقط در چاپ نهایی قابل مشاهده باشد. بنابراین من دو نسخه را چاپ کردم و هنوز هم نمی‌توانم تفاوتی را بیان کنم.
تاکنون تست‌های من با عکس‌هایی که نوردهی خوبی داشت انجام شدند. به این دلیل می‌شود استدلال کرد که اگر من نمی‌توانم تفاوت را بگویم، پس شاید در بخش‌های تاریک، مانند وقتی که سمت چپ هیستوگرام را مشاهده می‌کنید، بتوان نتیجه گرفت، چرا که با اطلاعات خام بسیار کمتری سر و کار داریم. از این گذشته، در شرایطی که نور کم باشد، در هر مکان، هر پیکسل تعداد کمتری فوتون‌های نوری را نسبت به زمان روشن بودن همان مکان دریافت می‌کند.
من اواخر یک بعد از ظهر در شمال ایالت آریزونا رانندگی می‌کردم و ابرهایی در آن جا وجود داشتند، بنابراین مجبور شدم به سمت کناره‌ی جاده بروم تا دوربینم را آماده کنم. متأسفانه ابرها کمتر شدند، تا جایی که فقط توانستم یک غروب خورشید متوسط داشته باشم. به جای اینکه دوربینم را جمع کرده و دوباره راه بیفتم، فکر کردم که ” آره، همینه ! “، حالا وقت لازم را داشتم که آزمایش‌های 12 بیت بیشتری را در مقابل تصاویر 14 بیت انجام دهم. اما این بار نوردهی را تغییر دادم تا ببینم چه اتفاقی می‌افتد.
به جای اینکه از 30 تصویری که ثبت کردم همه را برای شما در این صفحه آپلود کنم، تنها بهترین نمونه‌های 14 بیت و 12 بیت و البته نمونه‌های 100 درصد کراپ شده را برایتان قرار دادم. تصویر زیر نمونه 14 بیت پردازش نشده است :
و این یکی 12 بیت پردازش نشده :
در اینجا هم تصویر ۱۴ بیت با کراپ ۱۰۰ درصدی :
و البته تصویر 12 بیت با کراپ 100 درصدی :
خب، به نظر شما تفاوتی در این تصاویر وجود دارد ؟ اینها تقریباً یکسان هستند، به خصوص با توجه به اینکه این نور طبیعی است، و اینکه همیشه یکنواخت نیست و به دلیل اختلاف زیاد سرعت شاتر و اختلاف دیافراگم، می‌توان تغییرات اندکی را در نوردهی مشاهده کرد. اگر بخواهم به هر شکلی که شده یک اختلاف را پیدا کنم، به نظرم ممکن است تصویر در نمونه‌های 12 بیت کمی تیز شده باشد.
مزیت ترفند بالا این بود که به لایت روم اجازه داده تا تصاویر را بتوانم تغییر دهم. در واقع بهترین ارائه از این عکس، به این شکل نیست، بنابراین من به دلخواه خودم وارد شدم و بیشتر موارد را آنطور که می‌خواستم تنظیم کردم. من پارامترهایی یکسان را برای هر پرونده اعمال کردم.
در اینجا تصویر 14 بیت را مشاهده می‌کنید :
و در اینجا نمونه‌ی 12 بیت :
من دو چیز را از این تست‌ها یاد گرفتم. اول اینکه من نمی‌توانم تفاوت بین تصاویر RAW 12 بیت و 14 بیت را بیان کنم، مگر اینکه به ابر داده‌ها ( یا همان داده‌های EXIF ) نگاه کنم. دوم اینکه لنز 24-120 Nikkor من در گوشه‌های تصویر جزئیات را کم کرده و آن را نرم می‌کند، من باید با لنز 50 میلی متری خود این تست را انجام می‌دادم.
نمایشگاه هنر ایران: شاید تاکنون متوجه شده باشید که همه این موارد با ایزوی پایه ثبت شده‌اند. شاید لازم باشد که به ایزوهای بالاتر بروم که در آن دوربین باید سیگنال را تقویت کند، از این رو ممکن است با برخی تفاوت‌های قابل توجه روبرو شوم. پس دوباره به داخل اتاقم رفتم تا نور کمتری داشته باشم.
باز هم، به جای اینکه شما را با ده‌ها نمونه خسته کننده روبرو کنم، تنها مهم‌ترین‌ها را نشانتان خواهم داد. این تصاویر را با ایزوی 3200 ثبت کرده‌ام. صحنه دارای محدوده داینامیکی مسخره‌ای است، از بوته‌های آفتابی در خارج از پنجره گرفته تا بالش غرق در سایه. تصویر اول نمونه 14 بیت پردازش نشده است :
اکنون تصویر 12 بیت پردازش نشده را مشاهده می‌کنید :
تصویر 12 بیت کمی روشن‌تر به نظر می‌رسد. برای پردازش تصاویر از یکسری تنظیمات مشخص استفاده شده و در همه یکسان است تا بتوانیم بهتر تفاوت‌ها را پیدا و مشاهده کنیم. نمونه‌ی اول تصویر 14 بیت پردازش و کراپ شده است :
تصویر پایین نمونه‌ی 12 بیت پردازش و کراپ شده است :
شاید کنتراست در تصویر 12 بیت کمی بیشتر باشد، اما من فکر می‌کنم اگر این تصاویر را چاپ کنید و جایشان را با هم عوض کنید و به من نشان دهید، نمی‌توانم یکی را از دیگری تشخیص دهم.
خب، فکر کنم این راهی که می‌رویم به ترکستان است ! باید تصاویری را ثبت کنم که در آن هیستوگرام تا آخر به سمت چپ بچسبد !
این تصویر 14 بیت است :
و این هیستوگرام اصلی است. اوه ! حتی مایکل مور هم همچین چیزی را به دست نخواهد آورد !
و در اوج نا امیدی، تصویر 12 بیت :
باز هم 12 بیت کمی روشن‌تر به نظر می‌رسد، بنابراین ممکن است این یک مورد درباره دوربین D810 در تصاویر 12 بیت یا 14 بیت باشد، چرا که من هیچ تغییری در میزان نور سرعت شاتر یا دیافراگم ایجاد نکردم.
تصویر پایین، نمونه‌ی 14 بیت پردازش و کراپ شده است :
و حالا تصویر 12 بیت که با همان مشخصه‌ها و پارامترها پردازش و کراپ شده است :
نمایشگاه هنر ایران: سرانجام، تفاوتی که می‌توانم ببینم این است که تصویر 12 بیت پس از پردازش شدید، در نگهداری جزئیات در هایلایت‌ها مشکل دارد. با این حال، من می‌توانم جزئیات کمی بیشتری را در بخش‌های سایه در پرونده 12 بیت مشاهده کنم. این ممکن است به خاطر دیافراگم f / باشد. یا شاید هم نه. در هر صورت، هر دو تصویر 12 بیت و 14 بیت به نظر می‌رسد که تحت پردازش بیش از حد نابود خواهند شد !
بیایید دوباره امتحان کنیم. در اینجا صحنه‌ای از یک جنگل در اوج تاریکی را داریم. منظره‌ی اینجا به شدت تاریک است و فقط یک نقطه نور کوچک وجود دارد و من می‌خواهم ببینم تا چقدر از جزئیات سایه‌ها را می‌توانم با استفاده از همان منبع نور کوچک بازیابی کنم. قطعا این تست بسیار بهتری برای آزمون نوردهی خواهد بود.
در ابتدا تصاویر پردازش نشده را ببینیم. اولی نمونه‌ی 14 بیت است :
و حالا 12 بیت :
و اکنون پردازش یکسانی را روی هر دو خواهم داشت. -100 highlights، +100 shadows، +2.45 exposure و یکسری تغییرات دیگر.
در ابتدا تصویر 14 بیت :
و حالا 12 بیت :
سرانجام ، من یک تست عملی عملی انجام دادم که تفاوت را نشان می‌دهد. نسخه 12 بیت نورهای سبز ناخوشایندی را به خود اختصاص داده است و نمونه 14 بیت نیز نارسایی رنگ کمی دارد. همچنین به نظر می‌رسد که جزئیات سایه در تصویر 12 بیت بیشتر وجود دارد. بگذارید رنگ را در عکس 12 بیت همانطور که در شکل زیر مشاهده می‌شود اصلاح کنیم :
بفرمایید. اکنون عالی به نظر می‌رسد و من بازیابی جزئیات اضافی در سایه را دوست دارم. همانطور که قبلاً سایه را +100 تا افزایش دادم، هیچگونه تنظیمات دیگری را اعمال نکردم. از حالا به بعد برای مطابقت این دو، باید از تکینک Dodge و Burn استفاده کنم.
نتیجه‌ای که از این همه گرفتم این است که نگرانی در مورد داشتن پرونده‌های 14 بیت به جای 12 بیت احمقانه است، البته اگر به خوبی نوردهی کرده باشید یا حداقل کمتر خراب کرده باشید ! پس پردازش خوب می‌تواند کاری کند که هیچ تفاوتی بین تصاویر فایل 12 و 14 بیت وجود نداشته باشد. من این آزمایشات را انجام دادم تا از موقعیت‌هایی که ممکن است با آنها روبرو شوم استفاده کنم. همچنین خوانندگان این مقاله را تشویق می‌کنم که تست‌های خود را با موضوعات مختلفی انجام دهند. حتی خوشحال می‌شوم اگر آنها را با من هم در میان بگذارید.
همه چیز را گفتم و تمام شد، اما آیا حالا من عکاسی 12 بیت را تغییر خواهم داد ؟ از نظر روانشناختی این مسئله می‌گوید که فایل من همه چیز نیست. علاوه بر این من دوست دارم از پرندگان عکس بگیرم. آنها چهار نوع مخروط رنگی را در چشم خود دارند که در مقابل سه تا مخروط برای انسان بسیار بیشتر است. از این رو از نظر گستره‌ی رنگی به مراتب برتر از ما هستند، شاید تا ده برابر بهتر ! چه می‌شود اگر بخواهم پرتره‌های خانوادگی این پرندگان را به این اردک ( یا مالاراد ) مادر بفروشم ؟
نمایشگاه هنر ایران: ما انسان‌ها نمی‌توانیم تفاوت را ببینیم، اما اردک مادر مطمئناً چنین خواهد بود. اوه، به هر حال چشم‌های این اردک‌ها بسیار پیشرفته‌تر از چشم‌های ماست. پس من با فرمت خام 12 بیت عکاسی می‌کنم و شانس خود را برای ثبت عکس‌های بهتر ( از طریق تاکتیک‌های دعا ! ) افزایش می‌دهم، نه اینکه بخواهم پرونده‌ای حجیم‌تر داشته باشم که به هیچ دردم نمی‌خورد و نمی‌توانم از آن استفاده کنم. من همیشه می‌توانم به فرمت 14 بیت برگردم، مثل دفعه بعد که بخواهم تست‌های خودم را از چندتا شمع بگیرم و فراموش کنم که فیلتر ND 6 را از روی لنزم بردارم !
